การเพิ่มประสิทธิภาพในการเฝ้าระวังทารกเสียชีวิตในครรภ์

การเพิ่มประสิทธิภาพในการเฝ้าระวังทารกเสียชีวิตในครรภ์

หน่วยงาน            ANC

ประเภทที่ส่ง  HPH

ที่มาของปัญหา

จากการทบทวนอุบัติการณ์  ปี 2553  พบว่า อัตราการเกิดDFIU  ในหญิงที่ฝากครรภ์รพ.นราธิวาสราชนครินทร์  = 9.08ต่อพันการเกิดทั้งหมด  เกินเกณฑ์(เกณฑ์< 9 ต่อพันการเกิดทั้งหมด) จำนวนที่มีภาวะDFIU 11 ราย อายุครรภ์ที่พบคือ 28 , 31 ,  33  ,35  ,37  ,38 , 41  wks  จำนวน  2, 2 ,2 2 ,1 ,1, 1  ราย ตามลำดับ

การดำเนินงาน  เจ้าหน้าที่สอนการนับและบันทึกเด็กดิ้นตั้งแต่อายุครรภ์  32   สัปดาห์   โดยให้นับหลังรับประทานอาหาร ทั้ง 3 มื้อ  ภายใน  1 ชม. ถ้าทารกดิ้นน้อยกว่า 3 ครั้งให้รีบไปพบแพทย์ทันที

การวิเคราะห์สาเหตุของปัญหา  

จากการเก็บรวบรวมสาเหตุของปัญหาที่ทำให้เกิดภาวะDFIU ปัญหาส่วนใหญ่ เกิดจากหญิงตั้งครรภ์ ขาดความตระหนักในการสังเกตลูกดิ้น และว่าพบทารกเสียชีวิตในครรภ์เมื่ออายุ28- 32 สัปดาห์ปี 2553 จำนวน 4 ราย และเสียชีวิตในครรภ์ตั้งแต่ 32 สัปดาห์ขึ้นไปจำนวน 7 รายจึงได้จัดทำกิจกรรมพัฒนางาน การเพิ่มประสิทธิภาพในการเฝ้าระวังทารกเสียชีวิตในครรภ์ให้เร็วขึ้น โดยให้หญิงตั้งครรภ์นับและบันทึกเด็กดิ้นตั้งแต่ 28 สัปดาห์

วัตถุประสงค์  

เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการเฝ้าระวังทารกเสียชีวิตในครรภ์ ตั้งแต่  28 สัปดาห์

ตารางการแก้ปัญหา

ปัญหา	สาเหตุ	วิธีการปรับปรุง/แก้ปัญหา	ผู้รับผิดชอบ
จากการทบทวนอุบัติการณ์  ปี 2553  พบว่า อัตราการเกิดDFIU  จำนวนที่ฝากครรภ์รพ.นราธิวาสราชนครินทร์  = 9.08ต่อพันการเกิดทั้งหมด  เกินเกณฑ์(เกณฑ์< 9.08ต่อพันการเกิดทั้งหมด) จำนวนที่มีภาวะDFIU  11 ราย     อายุครรภ์ที่พบคือ 28  31   33  35  37  38  41  wks  จำนวน  2 2 2 2 1 1 1 ราย ตามลำดับ	- หญิงตั้งครรภ์ขาดความรู้และความตระหนักในการนับและบันทึกลูกดิ้น - เดิมแผนกฝากครรภ์จะให้ความรู้ในการนับเด็กดิ้นและบันทึกการนับเด็กดิ้นตั้งแต่  32 สัปดาห์	1. ประชุมทีมงาน พยาบาลฝากครรภ์หาแนวทางการป้องกัน 2. ที่ประชุมมีข้อตกลงให้ปรับปรุงแนวทางการนับและบันทึกการดิ้นของทารกให้เร็วขึ้นคือให้นับตั้งแต่อายุครรภ์  28 สัปดาห์ ขึ้นไปเนื่องจากเด็กที่คลอดตั้งแต่อายุครรภ์  28 สัปดาห์ สามารถมีชีวิตรอดได้  และให้นับจนถึงคลอด โดยให้นับและบันทึกเด็กดิ้นหลังอาหารมื้อเช้า   มื้อเที่ยง   มื้อเย็น ทารกควรดิ้นอย่างน้อย 3ครั้งใน 1 ชม.หลังอาหารหรือดิ้นมากกว่า  10  ครั้งต่อวัน จึงถือว่าปกติ 3. บันทึกเด็กดิ้นในของสมุดบันทึกสุขภาพแม่และเด็ก 4. ให้ข้อมูลแก่หญิงตั้งครรภ์และญาติเรื่องความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นต่อมารดาและทารกและความรู้สึกของหญิงตั้งครรภ์ต่อการการดิ้นของทารก แสดงถึงการมีชีวิตของทารก การเคลื่อนไหวของทารกมักจะลดลง และไม่เคลื่อนไหว 12 -48 ชั่วโมง ก่อนที่หัวใจทารกจะหยุดเต้น 5. สอนให้หญิงตั้งครรภ์สังเกตลูกดิ้น  และให้บันทึกการดิ้นของทารกโดยให้นับและบันทึกเด็กดิ้นหลังอาหารมื้อเช้า   มื้อเที่ยง   มื้อเย็น ถ้าทารกควรดิ้นน้อยกว่า 3ครั้งใน 1 ชม. ให้รีบไปพบแพทย์ 6. ติดตามการบันทึกเด็กดิ้นเมื่อมาฝากครรภ์ครั้งต่อไปโดยเจ้าหน้าที่ที่ที่ตรวจครรภ์จะตรวจสอบการบันทึกเด็กดิ้น ทุกครั้งที่มาฝากครรภ์	เจ้าหน้าที่แผนกฝากครรภ์

เครื่องชี้วัด       อัตราการเกิด ภาวะ DFIU < 9 ต่อพันการเกิดทั้งหมด 

ระยะเวลาดำเนินการ   วันที่1 ก.ย. 54 – 31 ต.ค. 2554

	อายุครรภ์ตั้งแต่ 28wks  ขึ้นไป(ทั้งหมด)	อายุครภ์ >32 wks	อายุครภ์ 28-32 wks	อัตราDFIU
ก่อนทำ(ปี 2553)	11	7	4	9.08ต่อพันการเกิดทั้งหมด
หลังทำ(ปี 2554)	2	2	0	2.46: พันการเกิดทั้งหมด
เป้าหมาย	-	-	-	<9ต่อพันการเกิดทั้งหมด
ปฏิบัติได้	-	-	-	2.46: พัน (ลดลง 6.54)

ผลลัพธ์  ทางตรง  หลังทำ(ปี 2554)อัตราการเกิด ภาวะ DFIU  2.46: พันการเกิดทั้งหมด

ผลทางอ้อม ปรับปรุงแนวทางปฏิบัติในการให้หญิงตั้งครรภ์นับและบันทึกการดิ้นของทารกตั้งแต่ 28 สัปดาห์

บทเรียนที่ได้รับ       

การให้หญิงตั้งครรภ์มีการดูแลตนเองโดยการนับและบันทึกลูกดิ้นให้เร็วขึ้น เป็นการเพิ่มประสิทธิภาพในการเฝ้าระวัง และป้องกันทารกเสียชีวิตในครรภ์    

ปัญหาและอุปสรรค     

หญิงตั้งครรภ์ขาดความตระหนักในการบันทึกลูกดิ้น บันทึกลูกดิ้นไม่สม่ำเสมอ

โอกาสพัฒนาต่อเนื่อง    

นำเสนอในที่ประชุม MCH   Board   อ. เมือง

ปี2555,2556 (ต.ค.-มี.ค.2556)  ผลการดำเนินการเฝ้าระวังต่อ พบว่าอัตรา DFIU = 4.05: พันการเกิดทั้งหมดและ  0 : พันการเกิดทั้งหมด